1. دارودرمانی
درمان دارویی تنها برای کاهش نشانههای افسردگی، اختلالات اضطرابی یا تنش در این افراد موثر است. اما دارو، درمان اصلی اختلالات شخصیت نیست. از داروهای مورد استفاده در درمان میتوان به آنتیسایکوتیکها، بنزودیازپینها و داروهای ضد افسردگی اشاره کرد.
2. رواندرمانی
رواندرمانی و روانکاوی از جمله درمانهای موثر در زمینه اختلالات شخصیت دسته B هستند. برخی از افراد ارتباط صمیمی با درمانگر برقرار نمیکنند اما در نهایت به روان درمانی پاسخ مثبت میدهند.
3. سایر روشهای درمانی
همچنین روشهای دیگر درمانی همچون روانکاوی، شناخت درمانی، درمان پذیرش و تعهد و... نیز برای درمان اختلالات شخصیت دسته B به کار برده میشوند. درمان اصلی دقیقا در همان بستری شکل میگیرد که اختلال به وجود آمده یا به اوج خود رسیده است؛ یعنی ارتباطهای اولیه فرد. یک ارتباط حرفهای با درمانگر و متخصص میتواند منجر به کاهش تنشها و افزایش کارآمدی در این افراد بشود.