من دوست دارم این سوال را اینگونه بخوانم و جواب دهم:
5 نفر از بزرگان ادبیات ایران را که بیشتر می‌پسندید را بگویید؟
- سعدی
- مولانا
- شاملو
- محمود دولت آبادی
- عباس معروفی
- رضا امیرخانی
من کجام؟ اینجا کجاست؟
در جوابکو می‌تونید در مورد هر موضوعی سوال کنید، به سوالای بقیه جواب بدید و تجربه‌تون رو به اشتراک بگذارید!
1-امیر کبیر: به دلیل خدمات بسیاری که به ایران کرد. او روزنامه و دانشگاه را در ایران تاسیس کرد.
2-فردوسی: به دلیل زنده نگه داشتن ادبیات فارسی.
3-دکتر مصدق: به دلیل ملی کردن نفت، او با این کار بسیار به ایران خدمت کرد.
4-عباس میرزا: درباره شخص عباس میرزا به آن صورت توضیح داده نشده. او خدمات بسیار بزرگی به ایران کرد و جلوی روسیه‌ی آن زمان را گرفت.
5-نادرشاه افشار: در زمانی که او به قدرت رسید سرتاسر ایران فتنه و هرج و مرج بود و دشمنان ایران مانند افغان‌ها، روس‌ها و امپراطوری عثمانی در صدد براندازی حکوت ایران بودند ولی نادرشاه با زیرکی و قدرت تمام همه‌ی آن هرج و مرج را خواباند.
سال‌ها پیش یک یادداشت می‌خوندم که نوشته بود از ۱۰ شاعر برتر کلاسیک جهان، ۵ شاعر ایرانی هستند. احتمالا این هم نوعی اغراق باشه و الان چون سند اون یادداشت و منبعش نزد من نیست، نمی‌تونم درستی اون رو ثابت کنیم. اما معیارهای انتخاب این ۵ شاعر جالب بود:
- فردوسی: ساخت هویت ملی ایرانی و پاسداشت یک زبان و آموزش درس‌های زندگی از زبان شخصیت‌ها
- خیام: مقابله با وضعیت حاکم مذهبی و ساختارشکنی و تشویق به استفاده از فرصت امروز
- مولانا: شروع انتقاد از وضعیت خانقاه و مسجد و کلا نظام افراطی، دنبال کردن عشق الهی
- سعدی: داستان‌سرایی و ساده‌نویسی در شعر فارسی و همراهی نظم و نثر
- حافظ: شروع شعر رندانه، سیاسی و گلایه از ریا در جامعه به شدت مذهبی، دنبال کردن عشق زمینی
در زمینه‌ی خدمت به فرهنگ و ادب این سرزمین، مردان بزرگی وجود داشته و هر کدام، در حد و مقیاس خود بی‌همتا می‌باشند، و انتخاب پنج ستاره از سپهر این کهکشان عظیم بسیار مشکل می‌باشد. اما اینجانب با عنایت به شناخت حداقلی، که از آثار و اندیشه‌های بزرگان دارم، نام پنج تن را با عرض پوزش از روح بزرگ دیگران، به شرح ذیل اعلام می‌نمایم:
۱ - استاد دکتر محمد معین
۲- استاد دکتر عبدالعظم قریب
۳- استاد بدیع‌الزمان فروزانفر
۴- استاد ملک‌الشعرای بهار
۵- استاد دکتر پرویز ناتل خانلری
شخصیت اول نادرشاه افشار هست. بله واقعا شخصیت بزرگ با رمز و راز‌های فوق العاده شگفت انگیز بود ایشون. درسته سواد نداشت و تو سن بالا شروع کرد بود به خوندن و نوشتن ولی بسیار در فنون جنگی و کشور داری خبره و باهوش بود. فقط کافیه به فتوحاتش نگاه کنید. این همه عشق به وطن واقعا محشره. اینا از الطاف الهی هست که همچین شخصیتی رو تا این درجه بالا ببره و چیزای بدونه که واقعا به ندرت کمتر کسی ازش سردرمیاره. حتما کتاباش و نوشته هاشو بخونید تا به عجوبه بودنش پس ببرید .
شخصیت دوم استاد مفتون همدانی هست. استادی که از چهار علم مختلف برخوردار و در هر علمی خبره زمانش بود. وقتی اشعارش رو مطالعه میکنید خیلی روح داره توش. ادم احساس میکنه همین الان خودش داره واست اینا رو اموزش می‌ده
شخصیت سوم سپهبد نادر جهانبانی هست. بینظرین خلبان و یکی از با وفاترین شخصیت‌های زمان خود که خیلی زود نابودش کردن.من به نظرم این سه شخصیت خیلی وجه تمایز‌های زیادی دارن و اون مردونگی و جوانمردی هست که بخش اعظمی از وجودشون رو تشکیل میداده.
شخصیت چهارم مادر اقا محمد خان قاجار بود . ملقب به ارتش یک نفره. مادری به نام جیران. شخصیتی پخته و سرد و گرم روزگار چشیده که در زیبایی بی نظیر و در هوش و ذکاوت بس بدیل بود به طوری که پدر اقا محمد خان همیشه واسه هر کاری اول مشورت میکرد با جیران بعد جیران جوانب کارو از همه لحاظ برای محمد حسن خان تشریح میکرد. طوری که به نظرم حکومت قاجار مدیون هوش و ذکاوت و سیاست‌های این خانم با ذکاوت بود و کجی‌ها نفهمی‌ها رو با بهترین ظرافت و زیبایی جواب میداد. در موقعی بود که خیلی راحت میتونست به همسر خودش خیانت کنه و صاحب اموال و رتبه ایی بالایی بشه ولی این کارو نکرد.
شخصیت پنجم هم به نظرم عطار نیشابوری هست.کسی که در یکی از اثارش یکی ازش سی سوال رو میپرسه که هر سوال رو با کمتر از ۲۰ الی ۳۰ بیت جواب نداده و خیلی روشن و شفاف جواب داده.یا اثارش پند نامه و بلبل نامه و بی سرنامه اش که واقعا در نوع خودش بی نظیره. تمام این اثار پر از معرفت و حکمت برای امثال ماست. اینکه در نحوه ستایش کردن خالق خودش چنان ظرافت و زیبایی ادبی به کار برده که نشون دهنده دانش عمیق و با برکتش تو حوزه علم و ادبیات هست. حتما اثارش رو مطاعه فرمایید