در هر دوی این اختلال‌ها فرد دوره‌هایی از خلق پایین (یا افسرده) و دوره‌هایی از خلق بالا (مانیک) را تجربه می‌کند. اما تفاوت اصلی اختلال دو قطبی نوع یک و دو با یکدیگر در شدت دوره‌های مانیاست. در واقع بیماران مبتلا به نوع دو دورۀ مانیا را با شدت کمتری تجربه می‌کنند، به همین دلیل به دورۀ مانیا در نوع دو، هیپومانیا گفته می‌شود. دوره‌های مانیا در دو قطبی نوع2 آن قدر شدید نیست که فرد در این دوره‌ها دچار اختلال زیادی در عملکردهای شغلی، اجتماعی، خانوادگی و... شود.
اما این به معنای این نیست که به طور کل دو قطبی نوع دوم از نوع یک شدت کمتری دارد. چرا که در عوض بیماران مبتلا به دو قطبی نوع 2 دوره‌های افسردگی شدیدتری را تجربه می‌کنند. در دوره‌های افسردگی است که فرد با کاهش معنادار در عملکرد روزانۀ خود مواجه خواهد شد.
