همیشه باید از خود سوال‌های اساسی بپرسید. هدف‌تان از خودشناسی چیست؟ چرا می‌خواهید معنایی برای زندگی‌تان پیدا کنید؟ مگر شما نمی‌توانید مانند حیوانات صرفاً براساس غریزه و طبیعت‌تان عمل کنید؟ بنظر می‌رسد نکته اصلی همین جاست. انسان تنها موجودی است که زبان، فکر، حافظه و تاریخ دارد و می‌تواند به گذشته و آینده بیاندیشد. جانداران دیگر خودبخود در لحظه حال هستند، چون مفهوم تاریخ و زمان خطی را ندارند. تفکر، شمشیر دولبۀ انسان است! چرا که آدمی می‌تواند خود را از منفی بی‌نهایت تا مثبت بی‌نهایت تصور کند.
ریچارد موس در کتاب «چرخه وجود» می‌نویسد اگر به خودتان توجه کنید می‌فهمید که تمرکز ذهن‌‌تان بر روی چه چیز است:
- اگر مدام دچار اضطراب و استرس و نگرانی هستید = تمرکز روی آینده
- اگر دچار غم، افسوس و احساس گناه هستید = تمرکز روی گذشته
- اگر حسادت، غبطه خوردن، سرخوردگی و خشم دارید = تمرکز روی دیگران
- اگر خودبزرگ‌پنداری و یا حس بی‌ارزشی دارید = تمرکز روی نفس یا Ego
در واقع ذهن با تفکر زائد، لحظه حال را از شما می‌گیرد، شما را مشغول قضاوت کردن درباب خودتان، دیگران، اتفاقات و... می‌کند. از خود بپرسید آخرین بار کی تمام و کمال در لحظه حال حضور داشته‌اید؟ کی در یک لحظه فقط یک کار را با توجه کامل انجام داده‌اید؟ زندگی در لحظه حال فضای تازه‌ای در درون شما می‌گشاید و شما را سرشار از انرژی می‌کند. پس برای بهتر زیستن، نیازمند توجه به «اینجا و اکنون» هستید.
