من از دو منظر به این موضوع نگاه میکنم و پاسخ میدهم:
- از منظر ارزشی / اخلاقی: به نظر من کار درستی نیست، چرا که اولاً اصولاً این چنین جلوهفروشیِ نعمات و امکاناتی که داریم را در پیش دیگران (که شاید بسیاریشان محروم از داشتن چنین امکانی باشند) صحیح و بالغانه نمیدانم. به نظرم جلوهنمایی با فرزند فرق زیادی با جلوهنمایی با امکانات مالی مثل خودرو ندارد. ثانیاٌ کسی که مرتکب این کار میشود این کار را بدون اجازهی آن موجود (یعنی فرزندش) انجام میدهد و این کاری غیراخلاقی است. من همیشه میگویم، کسانی که از راه نشان دادن فرزندانشان در اینستاگرام کسب درآمد میکنند، دقیقاً فرزندشان را تبدیل به یک "کودک کار" کردهاند! حال کودکی را قانع میکنند برای نجات خانواده، برای فروش فال و آدامس سر چهارراه برود و کودکی را با لطایف الحِیَلی از راه فیلم و عکس در اینستاگرام منبع کسب درآمد میکنند، در اصل قضیه فرق چندانی نیست!
- از منظر روانشناختی: اگر با این فرض پیش برویم که نشان دادن فرزند برای کسب درآمد نیست؛ اگر مثلاً من در زمانی که والد شدهام، چنان شیفته و مستِ وجودِ فرزندم هستم که دوست دارم او را به دیگران نشان بدهم و فکر میکنم همانقدر که برای من جذاب است برای دیگران هم جذاب است _که معمولاً نیست!_ ، به نظرم این مسئله یک کنش عاطفی طبیعی و موقتی است و مشکلی ندارد. اما اگر این رفتار 1) با افراط صورت گیرد، مثلاً من یک پیج اختصاصی برای فرزندم ایجاد کنم و فعالیت جدی در آن بکنم و یا 2) آنچه من را واداشته تصاویر او را به نمایش بگذارم، تقلید و همراهی با موج اجتماعی باشد! آن وقت است که به نظر من این مسئله ناشی از (حداقل) وجود کمبودهایی جدی در ساختار روانی است.
دو نکته آخر:
- من همیشه میگویم: شما هیچ انسان عاقل، متفکر و بالغی را پیدا نمیکنید که در این زمینه زیادهروی کند.
- باز هم تاکید میکنم اینها که نوشتم نظر شخصی بنده است.
ممنون از این سوال خوب و موفق باشید...