به نظر من تا وقتی مسئولین دولتی در شرکت‌های ایران‌خودرو و سایپا هم پست دارن این شرکت‌ها با رانت اطلاعاتی و مالی که با بدنه حکومت دارن همچنان بازار رو حفظ می‌کنن. تا وقتی قوانین برای شرکت‌های دولتی و خصوصی و خصولتی شفاف و ثابت نباشه نمیشه انتظار پیشرفت از هیچ‌کدوم رو داشت. از اونور قوانین دست و پا گیر گمرک برای ترخیص قطعه و مواد خام تولیدکننده‌های قطعه فاجعه‌است. مشکل جابه‌جایی پول و وصل نبودن به سیستم بانکی جهانی برای واردکننده‌ها هم چالش بزرگیه. دولت مشکل زیادی برای تامین ارز این صنعت داره و بعید میدونم ارز کافی رو بتونه اختصاص بده. با خروج شرکت‌های خارجی از بازار ایران این شرایط پیچیده‌تر از قبل هم میشه. این مملکت پتانسیل عالی برای صنعت خودروسازی داره. نیروی کار جوان و ارزان، وجود منابع مواد خام مانند فولاد، زمین برای احداث کارخانه، انرژی ارزان، استفاده از باد و پنل‌های خورشیدی برای تولید انرژی،... فرصت‌های خوبیه که باید ازش استفاده شه و متاسفانه نمیشه. در کشور تعداد زیادی شرکت خودروسازی خصوصی وجود داره که با حمایت و تامین نقدینگی و تسهیلات مالیاتی میتونن رشد زیادی کنن و از زیر سایه سایپا و ایران‌خودرو بیان بیرون. کارخونه هیوندای با ۶۱ هزار نفر نیروی انسانی در سال ۵ میلیون خودرو تولید میکنه، ایران‌خودرو با ۵۴ هزار نفر سالی ۵۰۰ هزار تا خودرو! باید این بهره‌وری بیشتر بشه و از تکنولوژی روز استفاده کرد. آینده خودروسازی در ایران رو سرمایه‌گذاری شرکت‌های چینی در کشور و کلاسیک شدن خودروهای آلمانی و ژاپنی و فرانسوی موجود در بازار می‌بینم.
عرفان آریان‌منش
مدیر محصول در کشمون
