به نظر نمیرسد ناگهانی بوده باشد.
اگه صفحه ویکی‌پدیا ریوالدو ۹۳را ملاحظه بفرمایید می‌بینید که ریوالدو تا ۴۳ سالگی فوتبال بازی می‌کرد و تا ۳۶ سالگی در فوتبال اروپا حضور داشت.
ضمن اینکه ریوالدو ده سال عضو تیم ملی برزیل بود و در این مدت در دو جام جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ شرکت کرد و همراه با این تیم یک مقام نایب قهرمانی و یک مقام قهرمانی کسب کرد.
ریوالدو در سال ۱۹۹۹ زمانی که ۲۷ ساله بود توپ طلای مرد سال فوتبال جهان را به دست آورد.
علاوه بر این ریوالدو با بارسلونا دو بار قهرمانی لالیگا، یک بار قهرمانی جام حذفی اسپانیا، یک بار قهرمانی سوپرکاپ اروپا و با میلان یک بار قهرمانی چمپیونز لیگ، یک بار قهرمانی سوپر کاپ اروپا و یک بار قهرمان جام حذفی ایتالیا را کسب کرد. تمام این افتخارات را مابین ۲۵ تا ۳۲ سالگی به دست آورد که معمولاً دوران اوج فوتبالیست‌هاست.
از طرفی این را در نظر بگیرید که زمانی که ریوالدو در سن ۳۱ سالگی از فوتبال ملی خداحافظی کرد، بازیکنانی مثل رونالدینیو و کاکا در خط میانی و رونالدو و آدریانو و روبینیو در خط حمله برزیل حضور داشتند و همگی در دوران اوج فوتبالشان بودند، بنابراین طبیعی بود که بازیکنان مسن‌تری مثل ریوالدو کنار گذاشته شوند.
شرایط ورزش فوتبال به گونه‌ای است که دوران مفید بازیگری بازیکنان فوتبال تقریباً بین ۱۸ تا ۳۴ سالگی است و بعد از این زمان توان جسمی بازیکنان از نظر سرعت و قدرت افت پیدا می‌کند و طبیعی است که کم‌کم از صحنه اول فوتبال ملی و باشگاهی کنار بروند یا در لیگ‌های درجه دو و سه بازی کنند.
معدود بازیکنانی مانند لوتار ماتیوس، پائولو مالدینی، خاویر زانتی، فرانچسکو توتی و جیان‌لوئیجی بوفون هستند که تا نزدیک ۴۰ سالگی می‌توانند بدون افت چشمگیر در سطح اول فوتبال دنیا بازی کنند و این موضوع برای همه صدق نمی‌کند.
با توجه به موارد بالا به نظر میرسد خداحافظی ریوالدو از فوتبال حرفه‌ای در زمان طبیعی‌اش بوده است.
