به نظر من هم فعلا فضا کاملا مردسالاره و راه زیادی تا برابری مونده، نه در ایران که همه جا حتی کشورهای پیشرفته‌ای که ادعای فمنیستی قوی دارن، اما در ایران خیلی چشمگیره.
البته در سطوح عادی اداری یا مشاغل معمول بعضا حتی بیشتر پرسنل خانم هستن اما در رده‌های بالای مدیریت فرض رو بر این بگیرید که دو کاندید یکی زن و دیگری مرد داشته باشیم با تمام شرایط مساوی کفه ترازو به سمت مردان سنگین‌تره که خود بحث مفصلی شامل تاهل، دغدغه مادری و وظایف همسری، دوران بارداری و مرخصی‌های طولانی زایمان، رقابت بر سر احراز پست رو برای کاندیدای زن سخت‌تر میکنه.
باور جامعه و فرهنگ ما هم بی‌تاثیر نیست. اگر که کسی در مورد مدیر یک شرکت بدون ذکر جنسیت برای شما صحبت کنه، ناخودآگاه فکر میکنید مدیر ایشون یه مرده و اگر هم عنوان بشه که مدیرمون خانمه بارها شنیدم گفتن: اما برای خودش مردیه! این یعنی جامعه ما هنوز مدیریت رو کاری مردانه میدونه و تمایل چندانی به تبعیت از زنان مدیر نداره.
فکر میکنم اگر در مدرسه و از کودکی الگوهای تو درسهامون مدیران زن هم معرفی میشدند، زنان خودباوری بیشتری داشتند و برای پستهای مدیریتی متقاضی بیشتری از زنان داشتیم. برنامه‌های رادیو و تلویزیون هم به ندرت از مدیران زن قهرمانانی داشتند. چطور باید این باور به زنان تزریق میشد؟
و هنوز هم حقوق مردان در مقایسه با زنان بیشتر است!
