گوشی شما ۱٪ باطری دارد و در یک اتاق کاملا بسته گیر کردید که به اندازه یک روز برای شما هوا دارد. چیکار می‌کردید؟

اگه دسترسی به اینترنت داشته باشم (یعنی گوشیم آنتن داشته باشه)، برای یکی از اعضای خانوادم لوکیشین میفرستم که اگه باطری گوشیم تموم شد و نتونستم توضیحی بدم، بدونن که من کجام و بیان دنبالم. اگه آنتن و اینترنت نداشتم، یه عکس سلفی از خودم میگیرم که حداقل بعد از مرگم آخرین عکسمو قاب کنن بذارن تو مراسمم (کلاس داره!). بعد از اینکه باطری گوشیم تموم شد، می‌شینم به راه‌های فرار فکر می‌کنم و سعی می‌کنم عمیق نفس نکشم که اکسیژن اتاق تموم نشه! هر جایی بالاخره یه راه فراری داره دیگه!!!

1. تماس با سازمان‌های امدادرسان، هم اکنون در ایران شماره تماس 112 به سازمان امداد و نجات کشور وصل هست و بنا به موضوع اعلام شده هماهنگی‌های لازم با سایر نهادها را انجام می‌دهند.
2. در محبوب‌ترین شبکه‌ی اجتماعی که درآن حضور دارم پست کمک ارسال می‌کنم.

اگر چنین اتفاقی برای من بیافتد، بطور قطع کافی است که فقط به همسرم تلفن بزنم و مشکل را به او بگویم. به این ترتیب، باور دارم که از زیر سنگ هم شده، پیدایم خواهد کرد. اگر او نتواند مرا بیابد، شخص دیگری هم نخواهد توانست.

خودم رو توی چنین موقعیتی قرار نمیدم، اگه کسی من رو به زور توی چنین موقعیتی قرار بده اول گوشی خودم رو خاموش میکردم، یه پیام درخواست کمک و آدرس اونجا رو توی ذهنم آماده میکردم، گوشی رو روشن میکردم پیامک رو مینوشتم و برای تمام مخاطبانم ارسال میکردم (سند تو آل) گوشی رو خاموش میکردم و از بقیه زندگیم لذت میبردم و به طرح چنین سوالهای مزخرفی فکر نمیکردم.

امیدوارم ذهنتون رو مشغول اتفاقات مثبت کنید و همیشه موفق باشید، همچون استارتاپ زیبایی که راه‌اندازی کردین.

اگر شارژ گوشیم تمام شود، و اگر کسی تا کیلومترها دور ورم نبود، قطعا در را می‌شکستم! (معمولا درها از چوب ساخته می‌شوند)